Grootmeester Feng Zhiqiang (1928 – 2012) werd geboren in 1928. Zijn familie was afkomstig uit Shulu in de provincie Hebei. Op de leeftijd van 8 jaar begon Feng te trainen onder de leiding van Wang Yunkai, onder meer TongZiGong (stretching), staande posities en YiJinJing (krachttraining). Feng leerde niet alleen zeer snel bij maar had ook duidelijk de kracht geërfd van zijn overgrootvader die een beroemd krijgskunstenaar was in zijn tijd. Er werd gezegd dat Feng op de leeftijd van 12 jaar al in staat was om een steen van 200kg rond de oefenplaats te dragen. Toen al vond Feng het leuk om te vechten en verdedigde altijd de zwakkeren. Omdat hij grote, donkere ogen had kreeg hij al snel de bijnaam ‘de Tijger met de grote ogen” (Da Yan Hu).
Op zijn twaalfde werd hij naar familie in Beijing gestuurd om er een stiel te leren. Daar studeerde hij eerst enkele jaren onder de leiding van Han Xiaofeng, vooral Tongbeiquan en technieken om de handen hard te maken.
In 1948 werd Feng geïntroduceerd bij Hu Yaozhen (1879 – 1973), een expert in de krijgskunsten, de traditionele Chinese geneeskunst en Taoïstische meditatie technieken. Hij oefende hier niet enkel krijgskunst technieken maar ook methoden om de qi te laten stromen, de drie Dantians en andere accu punten te openen en te vullen, en de intentie te versterken. Al na 2 jaar begreep Hu dat hij met een uitzonderlijke leerling te maken had en hij besloot hem ook te introduceren bij Chen Fake (1887 – 1957), 17e generatie Chen stijl Taijiquan.
Vanaf 1950 trainde Feng Zhiqiang dus bij de twee beroemdste krijgskunstenaars van Beijing in die tijd. Hij stond elke morgen op om 4 uur en trainde tot 11uur. Gedurende acht jaar van 1950 tot 1957 corrigeerde Chen Fake Feng’s routines 8 keer. Op die manier bleek hij in staat om de ware innerlijke betekenis en de correcte oefenmethodes te vatten.
Voor zijn dood in 1957 had Chen Fake aan Feng gevraagd om goed voor zijn zoon Chen Zhaokui te willen zorgen. Wat hij ook deed. Toen deze op de leeftijd van 53 jaar overleed was Feng dan ook zeer verdrietig en hij voelde zich erg schuldig. Hij zou later heel dikwijls zeggen dat hij niet voldoende gezorgd had voor zijn gongfu broer.
Na de dood van Chen Fake behield Feng een goed contact met de andere discipels - zijn gongfu broers - en stelde duidelijke regels op voor hen die lesgaven: “Ten eerste: “Veroorzaak geen moeilijkheden”; ten tweede: “Vecht niet”; en ten derde: “Als iemand je uitdaagt, stuur hem dan naar mij.”
Na de culturele revolutie (1966 – 1976) vroeg de partijsecretaris van het stadje Chenjiagou aan Feng om ter plaatse te komen om les te geven aan de nieuwe 19e generatie Chen stijl, de befaamde 4 tijgers: Chen Xiaowang, Chen Zhenglei, Zhu Tiancai, Wang Xi’an. Feng deed dit tot drie maal toe. Ook nadien kwamen velen naar Beijing om verder les te krijgen van Feng.
Feng ging in 1981 met pensioen en werd in 1983 voorzitter van de "Beijing Chen style Taijiquan Research Association". Andere eervolle posities en titels van hem waren raadslid van de "China Wushu Association", adviseur van de "Beijing Wushu Association" en president van de "Zhiqiang Wushu Academy".
Vanaf 1984 reisde Feng verschillende keren naar het buitenland, hij bezocht o.a. Japan, Mexico, USA, Singapore, Denemarken, Nederland, Frankrijk en Hongkong. Regelmatig werd hem gevraagd om (voor veel geld) blijvend les te geven in het buitenland. Hij heeft dit steeds geweigerd met de woorden: “Mijn wortels zijn in China”.
Tot aan zijn – veel te vroege – dood op 5 mei 2012 woonde en onderwees Feng in Beijing.
Allen die het geluk hadden hem te mogen ontmoeten roemden zijn kunde, maar ook zijn vriendelijkheid én bescheidenheid. Ook voor zijn vier dochters en leerlingen waren dit voor Feng de twee belangrijkste waarden om in het leven te staan.
Uit de combinatie van wat Feng leerde bij Chen Fake en Hu Yaozhen distilleerde Feng een heel eigen systeem genaamd Chen Shi Xinyi Hunyuan Taijiquan. Een krijgskunst systeem waarbinnen ook Qigong reeksen, Silk reeling, Bang en Ruler een plaats kregen.
Hij was de auteur van veel boeken zoals "Practical Fighting of Taijiquan", "The Essence of Chen Style Taijiquan", "Hunyuan Method of Taijiquan", "Silk Reeling Method of Chen Style Taijiquan", "Twenty Four Elbows of Chen Style Taiji", "Chen Style Taiji Grapping Methods", "Chen Style Xinyi Hunyuan Taijiquan" en vele anderen.